JIU JITSU - DE "ZACHTE KUNST"

Jiu jitsu betekent letterlijk vertaald: "zachte kunst". Het is een traditionele Japanse gevechtskunst die in de loop der eeuwen zijn waarde heeft bewezen. Ook nu nog vormt het jiu jitsu de basis voor heel wat zelfverdedigingssystemen en competitietechnieken.

​

In jiu jitsu wordt vaak gebruik gemaakt van de kracht en de energie (inertie) van de aanvaller en van hefboomtechnieken. Een geslaagde uitvoering van een jiu jitsutechniek is hierdoor minder afhankelijk van de eigen kracht van de beoefenaar. De aanvaller wordt in bedwang gehouden of uitgeschakeld door middel van een uiteenlopend arsenaal aan technieken, zoals klemmen, stoten of drukkingen op welbepaalde plaatsen van het lichaam. Om jiu jitsu te beoefenen hoef je daarom niet over grote fysieke capaciteiten te beschikken. Wie regelmatig oefent zal echter al snel vaststellen dat zijn of haar conditie er wel degelijk op vooruit gaat.

Jiu jitsu werd oorspronkelijk door de Japanse samoerai toegepast als ze tijdens een gevecht ontwapend raakte. In Jiu jitsu wordt alles toegelaten. Geen enkele verdedigingstechniek is taboe zoals in sommige andere sporten. In zijn traditionele vorm maakte de gevechtskunst vooral gebruik van klemmen en worpen, omdat deze tegen geharnaste tegenstanders efficiënter waren. Tegenwoordig zijn de klassieke technieken ook aangevuld met stoten, trappen en grondtechnieken.

Een jiu jitsuka (beoefenaar van jiu jitsu) is in het dagelijkse leven dus gewapend met een arsenaal aan technieken om zichzelf te verdedigen. Men mag echter nooit vergeten:

Een vermeden gevecht is steeds een gewonnen gevecht.